De one-liners vliegen ons om de oren. Alleen ga je sneller, samen kom je verder. Denk niet in problemen, maar in mogelijkheden. Na een marathon blijkt de streep nog 5 kilometer verder getrokken te zijn. Om er slechts een paar te noemen.
De pandemie heeft ons een spiegel voorgehouden. We zijn niet gewend met beperkingen om te gaan. Ons leven was een enorm buffet waaruit we zelf konden kiezen. Velen hadden nog maar weinig serieuze teleurstellingen hoeven verwerken.
En nu staan we voor vijf weken lock down. Niks intelligent, maar stomvervelend. En we zullen het ermee moeten doen. De meesten van ons accepteren dat en zien het als onvermijdelijk na de grootschalige burgerlijke ongehoorzaamheid die we aan de dag legden. Want het was toch soms een kampioenschap – wie heeft het beste excuus dat de regels niet voor hem of haar gelden?
En sommigen verharden in ontkenning of wijzen priemend naar de regering – ze hadden het toch altijd al gezegd dat het anders moest?
Nu verder. Nu we niet kunnen doen wat we eigenlijk willen, moeten we leren wat anders te willen. Hoe maken we er wat van? Hoe voorkomen we dat we wegzinken in onze eigen ellende? Hoe spreken we elkaar geregeld wat moed in?
Het zal niet gemakkelijk worden. Maar wel een levensles in omgaan met beperkingen.
Ga naar de inhoud
Bron van meerwaarde